Wskaźnik EP – co oznacza i dlaczego jest tak ważny?

Co to jest wskaźnik EP i co oznacza dla budynku? 

Wskaźnik EP (energia pierwotna) stanowi kluczowy parametr charakterystyki energetycznej budynku. Określa on roczne zapotrzebowanie obiektu na nieodnawialną energię pierwotną, potrzebną do zaspokojenia wszystkich potrzeb związanych z jego eksploatacją. 

Wyraża się go w kWh/(m²·rok), co odzwierciedla ilość kilowatogodzin energii przypadających na metr kwadratowy powierzchni użytkowej w okresie jednego roku. Energia pierwotna zawarta jest w nośnikach pozyskiwanych bezpośrednio z natury – zarówno ze źródeł odnawialnych, jak i nieodnawialnych. 

Wskaźnik EP nie tylko uwzględnia energię finalnie zużywaną w budynku, ale także bierze pod uwagę straty powstałe podczas jej wytwarzania i dystrybucji, stanowiąc tym samym całościowy miernik obciążenia środowiskowego wynikającego z użytkowania obiektu. 

Wartość wskaźnika EP obejmuje zapotrzebowanie na nieodnawialną energię przeznaczoną do:

• ogrzewania i wentylacji (EPH+W),
• przygotowania ciepłej wody (EPW),
• chłodzenia (EPC),
• oświetlenia wbudowanego (EPL) – uwzględnianego obowiązkowo tylko dla obiektów niemieszkalnych.

W przypadku budynków mieszkalnych wzór przedstawia się jako EP = EPH+W + EPW, natomiast dla niemieszkalnych: EP = EPH+W + EPW + EPC + EPL. 

Wskaźnik EP odgrywa fundamentalną rolę w ocenie efektywności energetycznej z kilku istotnych powodów:

• stanowi podstawę do wydania świadectwa charakterystyki energetycznej – dokumentu wymaganego przy sprzedaży lub wynajmie nieruchomości,
• jego wartość musi być zgodna z obowiązującymi przepisami budowlanymi, które systematycznie zaostrzają wymogi,
• przekłada się bezpośrednio na mniejsze zużycie energii i niższe koszty eksploatacyjne,
• budynki energooszczędne osiągają zazwyczaj wyższe ceny rynkowe,
• niski wskaźnik EP oznacza zmniejszoną konsumpcję zasobów nieodnawialnych i ograniczoną emisję gazów cieplarnianych.

Maksymalne dopuszczalne wartości wskaźnika EP dla nowych budynków od początku 2021 roku:

• 70 kWh/(m²·rok) dla domów jednorodzinnych,
• 65 kWh/(m²·rok) dla budynków wielorodzinnych,
• 75 kWh/(m²·rok) dla obiektów zamieszkania zbiorowego,
• 45–190 kWh/(m²·rok) dla budynków użyteczności publicznej, w zależności od ich rodzaju.

Sposoby poprawy wartości wskaźnika EP:

• udoskonalenie izolacji termicznej (ściany, dach, podłogi, okna),
• wdrożenie wydajnych systemów grzewczych i chłodzących,
• montaż instalacji wykorzystujących odnawialne źródła energii (fotowoltaika, pompy ciepła),
• zastosowanie systemów odzysku ciepła,
• wykorzystanie energooszczędnego oświetlenia,
• implementacja inteligentnych systemów zarządzania energią.

Wskaźnik EP stanowi zatem kompleksowe narzędzie oceny efektywności energetycznej budynku i jego wpływu na środowisko. Ma kluczowe znaczenie zarówno w kontekście regulacji prawnych, jak i aspektów ekonomiczno–ekologicznych. Dążenie do jego optymalizacji przyczynia się do rozwoju zrównoważonego budownictwa, zgodnego ze światowymi trendami i strategiami redukcji emisji gazów cieplarnianych.

Zasady dotyczące wskaźnika EP oraz wymagania w zakresie efektywności energetycznej budynków zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Rozwoju z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2022 r. poz. 1225 z późn. zm.).

Zgodnie z § 326–332 tego aktu prawnego, każdy budynek musi być zaprojektowany i wykonany w sposób zapewniający racjonalne użytkowanie energii oraz spełniać wymagania dotyczące maksymalnego wskaźnika rocznego zapotrzebowania na nieodnawialną energię pierwotną (EP).

Jak oblicza się wskaźnik EP? 

Wskaźnik EP (energia pierwotna) stanowi fundament oceny efektywności energetycznej budynków. Jego prawidłowe wyliczenie wymaga analizy szeregu parametrów technicznych i środowiskowych, zgodnie z obowiązującymi przepisami o charakterystyce energetycznej obiektów budowlanych. 

Wskaźnik EP oblicza się według formuły: EP = EK × wi, gdzie EK oznacza energię końcową dostarczaną do budynku (w postaci prądu, gazu czy oleju opałowego), a wi to bezwymiarowy współczynnik nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej. 

Współczynniki wi różnią się znacząco zależnie od źródła energii:

• dla energii elektrycznej z sieci wynosi 3,0,
• dla gazu ziemnego i oleju opałowego – 1,1,
• dla biomasy zaledwie 0,2,
• energia słoneczna ma współczynnik równy 0,0.

Ostateczna wartość EP to suma wskaźników cząstkowych dla różnych obszarów konsumpcji energii, przy czym obliczenia zazwyczaj wykonuje się przy pomocy specjalistycznego oprogramowania.

Na końcową wartość wskaźnika EP wpływa wiele czynników związanych z konstrukcją budynku:

• współczynnik przenikania ciepła przegród zewnętrznych,
• jakość izolacji termicznej,
• występowanie mostków cieplnych,
• parametry stolarki okiennej i drzwiowej,
• efektywność systemów ogrzewania,
• sprawność przygotowania ciepłej wody,
• rodzaj wentylacji,
• wydajność systemów chłodzenia i oświetlenia.

Istotny wpływ mają również stosowane źródła energii, w tym udział OZE, rodzaj paliwa grzewczego czy wykorzystanie energii odpadowej, a także czynniki środowiskowe i lokalizacyjne: strefa klimatyczna, orientacja budynku względem stron świata, zacienienie przez sąsiednie obiekty czy poziom nasłonecznienia.

Szczególnie ważne są przegrody zewnętrzne, których izolacyjność wyraża współczynnik U – im niższy, tym lepsza ochrona cieplna. Obecne przepisy określają maksymalne wartości U:

Element budynku	Maksymalny współczynnik U [W/(m²K)]
Ściany zewnętrzne	0,20
Dachy	0,15
Podłogi na gruncie	0,30
Okna	0,9
Drzwi zewnętrzne	1,3

Typ zastosowanej wentylacji ma kluczowy wpływ na wskaźnik EP. Wentylacja mechaniczna z rekuperacją umożliwia odzyskanie nawet 90% ciepła z powietrza wywiewanego, co może obniżyć EP o 20–30% w porównaniu z tradycyjną wentylacją grawitacyjną.

W nowoczesnym budownictwie można skutecznie obniżyć wskaźnik EP poprzez:

• zastosowanie materiałów o wysokich parametrach izolacyjnych,
• eliminację mostków termicznych,
• montaż energooszczędnych okien,
• zapewnienie odpowiedniej szczelności powietrznej,
• instalację wydajnych systemów grzewczych (kotły kondensacyjne, pompy ciepła),
• zastosowanie automatyki budynkowej,
• wykorzystanie rekuperacji,
• wdrożenie energooszczędnego oświetlenia.

Wdrożenie odnawialnych źródeł energii znacznie redukuje wskaźnik EP:

• fotowoltaika,
• kolektory słoneczne,
• pompy ciepła,
• kotły na biomasę.

Obliczenia powinny być wykonywane przez specjalistów posiadających uprawnienia do sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej, a uwzględnienie tych parametrów już na etapie projektowania pozwala uniknąć kosztownych modyfikacji w przyszłości.

Dlaczego maksymalna wartość wskaźnika EP jest ważna dla nowych budynków jednorodzinnych? 

Wskaźnik EP na poziomie 70 kWh/(m²·rok) dla nowych domów jednorodzinnych stanowi kluczowy element polskich Warunków Technicznych 2021. To wynik stopniowego zaostrzania norm efektywności energetycznej, którego znaczenie wykracza daleko poza same regulacje. 

Przede wszystkim, jest to bezwzględny wymóg prawny – budynki niespełniające tego kryterium nie uzyskają ani pozwolenia na budowę, ani pozytywnego odbioru. 

Korzyści są jednak znacznie szersze. Niższy wskaźnik EP bezpośrednio przekłada się na mniejsze rachunki za ogrzewanie, wentylację i ciepłą wodę. W czasach rosnących cen energii roczne oszczędności mogą wynosić nawet kilka tysięcy złotych. 

Z perspektywy długoterminowej, energooszczędne domy cieszą się wyższą wartością rynkową – nawet o 5–15% w porównaniu do podobnych obiektów o gorszych parametrach. 

Korzyści z niskiego wskaźnika EP:

• mniejsze rachunki za ogrzewanie, wentylację i ciepłą wodę,
• wyższa wartość rynkowa nieruchomości,
• dostęp do preferencyjnych warunków finansowania,
• zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych,
• zwiększony komfort mieszkalny,
• większe bezpieczeństwo energetyczne.

W jaki sposób izolacja termiczna i wentylacja poprawiają wskaźnik EP budynku? 

Izolacja termiczna i systemy wentylacji stanowią fundamentalne elementy wpływające na efektywność energetyczną budynków i bezpośrednio oddziałujące na wartość wskaźnika EP. 

Odpowiednio zaprojektowane i wykonane rozwiązania w tych obszarach mogą istotnie zredukować zapotrzebowanie obiektów budowlanych na energię pierwotną, przynosząc korzyści zarówno ekonomiczne, jak i środowiskowe (przynosząc poprawę jakości powietrza).

Izolacja termiczna funkcjonuje jako kluczowa bariera minimalizująca ucieczkę ciepła z budynku. Jej efektywność określa współczynnik przenikania ciepła U – niższa wartość oznacza lepsze właściwości izolacyjne. Fachowo wykonana termoizolacja może ograniczyć straty cieplne nawet o 70–80%, co wyraźnie obniża wskaźnik EP poprzez szereg mechanizmów.

• zastosowanie wysokojakościowych materiałów izolacyjnych w ścianach zewnętrznych umożliwia osiągnięcie współczynnika U na poziomie 0,15–0,18 W/(m²K),
• właściwe zaizolowanie newralgicznych punktów konstrukcji eliminuje mostki termiczne, zmniejszając dodatkowe straty o 5–10%,
• szczególnej uwagi wymaga izolacja dachu, przez który może uciekać nawet ¼ całego ciepła,
• nowoczesne rozwiązania izolacyjne zapewniają dla dachu współczynnik U poniżej 0,15 W/(m²K),
• odpowiednie ocieplenie podłóg i fundamentów przynosi oszczędności rzędu 10–15%,
• zaawansowana stolarka okienna i drzwiowa osiąga obecnie współczynniki U na poziomie 0,8 W/(m²K).

W praktyce, dla typowego domu o powierzchni 150 m² zastosowanie zaawansowanej izolacji może obniżyć wskaźnik EP z poziomu 70–80 do 40–50 kWh/(m²·rok), co przekłada się na 30–40% redukcję zapotrzebowania na energię.

Systemy wentylacyjne odgrywają podwójną rolę w kontekście wskaźnika EP. Z jednej strony zapewniają niezbędną cyrkulację powietrza, z drugiej – znacząco wpływają na bilans energetyczny budynku. Tradycyjna wentylacja grawitacyjna powoduje znaczne straty energii – niekontrolowana wymiana powietrza może odpowiadać nawet za 30–40% całkowitych strat cieplnych.

Alternatywą jest wentylacja mechaniczna z rekuperacją, pozwalająca odzyskać większość ciepła z powietrza wywiewanego. Współczesne rekuperatory charakteryzują się sprawnością sięgającą 85–95%, co oznacza, że praktycznie cała energia cieplna z usuwanego powietrza zostaje przekazana do powietrza nawiewanego.

Rekuperacja znacząco wpływa na obniżenie wskaźnika EP poprzez redukcję strat cieplnych o 70–85% w porównaniu z wentylacją grawitacyjną. W praktyce zastosowanie rekuperacji może obniżyć wskaźnik EP o 15–30 kWh/(m²·rok) w porównaniu z wentylacją grawitacyjną, co dla standardowego domu oznacza redukcję o 20–30%.

Korzyści z zastosowania rekuperacji:

• redukcja strat cieplnych o 70–85% w porównaniu z wentylacją grawitacyjną,
• precyzyjne dostosowanie intensywności wymiany powietrza do bieżących potrzeb,
• możliwość współpracy z gruntowymi wymiennikami ciepła,
• filtracja powietrza eliminująca potrzebę otwierania okien,
• obniżenie wskaźnika EP o 15–30 kWh/(m²·rok) w porównaniu z wentylacją grawitacyjną.

Najkorzystniejsze rezultaty uzyskuje się łącząc zaawansowaną izolację z efektywnym systemem wentylacji. Elementy te tworzą synergię – dobrze zaizolowane budynki charakteryzują się wysoką szczelnością, wymagającą kontrolowanego doprowadzania świeżego powietrza, co idealnie realizuje rekuperacja.

Efekty kompleksowej termomodernizacji są imponujące. Typowy dom jednorodzinny o powierzchni 150 m² z podstawową izolacją i wentylacją grawitacyjną może charakteryzować się wskaźnikiem EP na poziomie 100–120 kWh/(m²·rok). Po gruntownej modernizacji ten sam budynek może osiągnąć wskaźnik EP rzędu 40–50 kWh/(m²·rok), co stanowi redukcję przekraczającą 50%.

Jak odnawialne źródła energii wpływają na obniżenie wskaźnika EP? 

Odnawialne źródła energii (OZE) to jeden z najefektywniejszych sposobów redukcji wartości wskaźnika EP w budynkach. Cała idea opiera się na specyfice tego parametru, który mierzy zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną. Wykorzystując technologie OZE, możemy znacznie ograniczyć lub całkowicie wyeliminować zależność od konwencjonalnych źródeł, co bezpośrednio poprawia energetyczną charakterystykę budynku. 

Kluczem do zrozumienia wpływu OZE na wskaźnik EP są korzystne wartości współczynnika nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej (wi). Podczas gdy energia elektryczna z sieci ma współczynnik 3,0, a gaz ziemny 1,1, dla energii słonecznej czy wiatrowej wynosi on zaledwie 0,0 – oznacza to brak zapotrzebowania na energię nieodnawialną. 

Kluczowe technologie OZE i ich wpływ na wskaźnik EP:

• Instalacje fotowoltaiczne – najpopularniejsze rozwiązanie OZE w polskich domach jednorodzinnych. Przekształcają energię słoneczną w elektryczną, a każda wyprodukowana kilowatogodzina zmniejsza pobór prądu z sieci. System o mocy 5 kWp może wygenerować rocznie 4500–5000 kWh, co dla domu o powierzchni 150 m² przekłada się na spadek wskaźnika EP nawet o 90–100 kWh/(m²·rok),
• Pompy ciepła – czerpią energię z gruntu, powietrza lub wody. Ich wysoka efektywność wyrażana współczynnikiem COP dla nowoczesnych modeli wynosi 3,5–5,0. Wymiana kotła gazowego na pompę ciepła może obniżyć wskaźnik EP o 30–60%, a w połączeniu z własną fotowoltaiką redukcja może sięgnąć nawet 70–80%,
• Kolektory słoneczne – służące do przygotowania ciepłej wody użytkowej. Standardowa instalacja pokrywa 50–70% rocznego zapotrzebowania na ciepłą wodę, obniżając wskaźnik EP o 10–20 kWh/(m²·rok),
• Kotły na biomasę – spalające paliwa roślinne jak pellet czy drewno. Biomasa charakteryzuje się korzystnym współczynnikiem wi = 0,2, co oznacza, że 80% energii z tego źródła uznaje się za odnawialną. Zastąpienie kotła węglowego biomasowym może zredukować wskaźnik EP nawet o 70%,
• Małe elektrownie wiatrowe – rzadziej spotykane w zabudowie jednorodzinnej, ale doskonale uzupełniające fotowoltaikę, szczególnie w okresach o mniejszym nasłonecznieniu.

Skuteczne wykorzystanie OZE wymaga całościowego podejścia. Przed montażem odnawialnych źródeł energii należy zadbać o właściwą izolację termiczną i szczelność budynku. Tylko na tak przygotowanym fundamencie instalacja OZE przyniesie najlepsze rezultaty.

Wskaźnik EP jako kluczowy element w procesie modernizacji budynków 

Wskaźnik EP pełni fundamentalną rolę przy podejmowaniu decyzji o modernizacji budynków oraz wyborze najlepszych systemów grzewczych. Jego analiza w trakcie audytu energetycznego niesie ze sobą wymierne korzyści, zdecydowanie wykraczające poza zwykłe spełnienie wymogów prawa. 

Fachowy audyt energetyczny oparty na analizie wskaźnika EP zapewnia dokładną ocenę efektywności energetycznej obiektu. Pozwala zidentyfikować słabe punkty wymagające usprawnień i stworzyć spersonalizowany plan modernizacji. 

W rezultacie właściciele nieruchomości otrzymują kompleksową strategię transformacji energetycznej dostosowaną do specyfiki ich budynków. Szczególną wagę ma uwzględnienie wskaźnika EP przy doborze systemu ogrzewania w świetle Warunków Technicznych 2021, które limitują jego maksymalną wartość dla domów jednorodzinnych do 70 kWh/(m²·rok). 

Niewłaściwy wybór systemu grzewczego może skutkować przekroczeniem tego limitu, co z kolei uniemożliwi uzyskanie pozwolenia na użytkowanie lub obniży atrakcyjność rynkową nieruchomości. 

Praktyczne korzyści z uwzględnienia wskaźnika EP:

• oszczędności inwestycyjne – precyzyjny dobór parametrów systemu grzewczego eliminuje ryzyko jego przewymiarowania, co w przypadku przeciętnego domu jednorodzinnego przekłada się na redukcję kosztów o 15–25%,
• łatwiejszy dostęp do korzystnego finansowania – projekty znacznie obniżające wskaźnik EP kwalifikują się do programów takich jak Czyste Powietrze, oferujących wsparcie finansowe,
• zmniejszenie wydatków eksploatacyjnych – odpowiednio dobrany system grzewczy prowadzi do obniżenia rachunków za energię o 25–40%,
• podwyższenie wartości nieruchomości – obiekty charakteryzujące się niskim wskaźnikiem EP osiągają wyższe ceny na rynku, z premią cenową w granicach 5–15%,
• zwiększony komfort mieszkania – systemy dobrane z uwzględnieniem wskaźnika EP zapewniają stabilne warunki termiczne i wilgotnościowe.

Audyt energetyczny a modernizacja systemów grzewczych 

Specjalistyczny audyt energetyczny umożliwia wybór najlepszych rozwiązań technicznych. Dzięki analizie wskaźnika EP można dobrać najefektywniejszy system ogrzewania, biorąc pod uwagę:

• właściwości termiczne budynku,
• specyfikę klimatu w danym regionie,
• cenę i dostępność nośników energii,
• techniczne możliwości implementacji różnych rozwiązań,
• indywidualne preferencje i możliwości finansowe inwestora.

Proces audytu składa się z kilku kluczowych etapów:

1. Oceny stanu obecnego – badania jakości przegród, instalacji i źródeł ciepła jako punktu wyjścia do określenia potencjału optymalizacji.
2. Stworzenia modelu energetycznego – opracowania cyfrowej reprezentacji budynku uwzględniającej wszystkie elementy wpływające na jego charakterystykę energetyczną.
3. Symulacji różnych wariantów modernizacyjnych – analizy rozmaitych scenariuszy i ich oddziaływania na wskaźnik EP oraz finanse.
4. Kalkulacji ekonomicznej – oceny opłacalności poszczególnych rozwiązań, uwzględniającej zarówno początkowe wydatki, jak i przyszłe korzyści finansowe.

Jakie znaczenie ma wskaźnik EP w programie Czyste Powietrze?

Program Czyste Powietrze znakomicie ukazuje praktyczne znaczenie wskaźnika EP, gdyż wysokość oferowanego wsparcia finansowego jest bezpośrednio skorelowana z efektywnością energetyczną wdrażanych rozwiązań:

• na poziomie podstawowym można uzyskać do 66 000 zł,
• poziom podwyższony oferuje nawet 99 000 zł,
• maksymalne wsparcie może wynieść aż 135 000 zł.

Co istotne, montaż niektórych systemów grzewczych, w tym kotłów gazowych, może być dofinansowany wyłącznie wówczas, gdy modernizacja prowadzi do uzyskania konkretnej wartości wskaźnika EP. 

To dobitnie pokazuje, jak ważną rolę odgrywa ten parametr w kształtowaniu polityki energetycznej kraju. 

Praktyczne rekomendacje dla systemów grzewczych 

Na podstawie wskaźnika EP można sformułować konkretne zalecenia dotyczące wyboru systemu grzewczego:

Typ budynku	Rekomendowane systemy grzewcze
Budynki energooszczędne (EP < 70 kWh/(m²·rok))	Pompy ciepła (powietrzne lub gruntowe)Ogrzewanie elektryczne wspierane instalacją fotowoltaicznąWysokoefektywne kotły na biomasę
Budynki o umiarkowanym zapotrzebowaniu (EP 70–120 kWh/(m²·rok))	Kondensacyjne kotły gazoweSystemy pomp ciepła z odpowiednim zasobnikiemHybrydowe rozwiązania grzewcze
Budynki energochłonne (EP > 120 kWh/(m²·rok))	Kompleksowa termomodernizacja przed wymianą źródła ciepłaEtapowe wdrażanie rozwiązań obniżających wskaźnik EPRozważenie podłączenia do miejskiej sieci ciepłowniczej

Uwzględnienie wskaźnika EP podczas audytu i wyboru systemu grzewczego to strategiczna decyzja inwestycyjna. Profesjonalnie przeprowadzona analiza pozwala zoptymalizować koszty inwestycji i eksploatacji, przygotować budynek na przyszłe, bardziej rygorystyczne normy oraz zwiększyć wartość rynkową nieruchomości. 

Jakie korzyści wynikają z obniżenia wskaźnika EP? 

Niski wskaźnik EP przekłada się na wymierne oszczędności finansowe oraz znaczące korzyści ekologiczne, stanowiąc fundament zrównoważonego budownictwa. Właściciele budynków energooszczędnych nie tylko oszczędzają pieniądze, ale także przyczyniają się do ochrony środowiska naturalnego. 

Budynki ze wskaźnikiem 40–50 kWh/(m²·rok) generują nawet o 60% niższe koszty ogrzewania w porównaniu z obiektami o wskaźniku 100 kWh/(m²·rok). Dodatkowo, efektywne systemy przygotowania ciepłej wody zmniejszają rachunki w tym zakresie o 30–40%. Dla domu o powierzchni 150 m², redukcja wskaźnika EP z 90 do 45 kWh/(m²·rok) może przynieść roczne oszczędności rzędu 3000–5000 zł. 

Korzyści ekonomiczne z niskiego wskaźnika EP:

• wyższe ceny sprzedaży nieruchomości (premia 5–15%),
• szybsza sprzedaż w porównaniu z obiektami o standardowej efektywności,
• dostęp do atrakcyjnego finansowania (programy Czyste Powietrze, Mój Prąd),
• preferencyjne kredyty hipoteczne z niższym oprocentowaniem,
• ulgi podatkowe na koszty termomodernizacji,
• mniejsza wrażliwość na podwyżki cen energii.

Energooszczędne budynki zapewniają również lepszy komfort mieszkalny dzięki stabilniejszej temperaturze i wydajnym systemom wentylacji. Przekłada się to na wymierne korzyści zdrowotne: zmniejszenie ryzyka chorób układu oddechowego, ograniczenie wilgoci i pleśni oraz poprawę samopoczucia mieszkańców.

Praktyczny przykład pokazuje, że dom jednorodzinny o powierzchni 150 m², który obniżył wskaźnik EP ze 120 do 35 kWh/(m²·rok) dzięki modernizacji i instalacji pompy ciepła z fotowoltaiką, może oszczędzić rocznie 4500–6000 zł, jednocześnie redukując emisję CO₂ o 6–7 ton. 

Podsumowanie

1. Wskaźnik EP określa ilość nieodnawialnej energii pierwotnej potrzebnej do funkcjonowania budynku w ciągu roku i stanowi podstawowy miernik jego efektywności energetycznej.
2. Jest to parametr wymagany przepisami prawa budowlanego, a jego dopuszczalne wartości zostały określone w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
3. Niski wskaźnik EP oznacza mniejsze zużycie energii, niższe koszty eksploatacji oraz ograniczenie negatywnego wpływu na środowisko.
4. Wartość EP można obniżyć poprzez dobrą izolację termiczną, zastosowanie wentylacji z odzyskiem ciepła oraz wykorzystanie odnawialnych źródeł energii.
5. Dążenie do redukcji wskaźnika EP jest nie tylko obowiązkiem wynikającym z przepisów, ale także elementem nowoczesnego, zrównoważonego i ekonomicznie opłacalnego budownictwa.